Пяе апошнюю хвілінку
Лісток асенні залаты.
Яму на струнах-павуцінках
Павук irpae малады.

Льнуць павуціначкі да скроні,
На pyкi ліпнуць. А ўгары
Дзесь лета бабіна гамоніць–
Мілей няма такой пары

Якое дзіўнае адзенне –
Апошні восеньскі дэкор.
I дорыць радасці імгненні
Барвова-залацісты ўбор.<

Каронаў залатых шаптанне
У ціхі сонечны дзянёк...
На хвалях рэкі ў срэбным ззянні
Караблік - клёніка лісток.

Ёсць крынічка мая ў родным мілым кутку.
Верай, праўдай яна наталяла заўжды.
Kaлi цяжка было - я, бывала, прыйду
I пачую: «Зачэрпні ў далоні вады».<

Вось i зноў я прыйшла, каб спытаць, як жыве:
Не змялела яна - усё звзвініць i звініць.
І так добра на сэрцы, так радасна мне,
Што змагу яшчэ з ёй аб усім гаманіць.

Ля крынічкі ўзрасло многа дрэў маладых:
Каранастых дубкоў, белых стромкіх бяроз.
Узніму зорку з лонца ў далонях сваіх,
Што памерала шлях вышынёю нябёс.

Ёсць крынічка мая ў родным мілым кутку.